Debatten horen bij ons idee van verkiezingen, maar ze zijn niet overal hetzelfde. Ik nam een kijkje bij het Democratische debat in Charleston op 25 februari.
Amerikaanse televisie kent geen tekort aan spektakel, en dat geldt ook voor de presidentiële debatten. Het scheelt weinig of kandidaten lopen voor metershoge steekvlammen het podium op. De moderators leiden gesprekken die meer naar interpersoonlijk conflict streven dan het achterhalen wie welke standpunten aanhangt. En achter de schermen gaat het circus onvermoeibaar door.
Tegen de tijd dat ik in een nabijgelegen hotel mijn press credentials heb opgehaald is het statige Gaillard Center al omringd door hekken, beveiligers, tv-teams en met Trump sympathiserende demonstranten. Sommigen hebben T-shirts aan waarop “Bernie Bro” staat, en houden borden omhoog waarop ze om gratis geld vragen.
Entering the spin room
De spin room is een grote zaal waar normaliter bruiloften worden gegeven, voor de gelegenheid bezet met lange tafels en mobiele tv-studio’s waarin straks talking heads en presidentiële kandidaten hun licht over het debat zullen laten schijnen. In de ruimte ernaast zijn grote tanks met koffie en suikerrijke snacks vrij toegankelijk.
Journalisten komen van lokale kranten en nieuwszenders, maar ook de grote jongens zijn aanwezig – CNN bezet een hele rij tafels voor journalisten die pas tijdens het laatste kwartier van het debat binnen zullen komen druppelen. Voor en tijdens het debat is de sfeer in de spin room ontspannen, en mensen doen zich rustig tegoed aan de kaasplanken en fruitschalen die tevoorschijn worden getoverd.
The Photo Spray
Het enige gespannen moment is de zogeheten photo spray. Een groepje fotografen, allemaal behangen met minstens zes kilo glas en elektronica, staat in een donker gangetje te wachten op het moment dat ze de zaal in mogen om de kandidaten te fotograferen. Als een kudde schapen sjezen ze naar binnen als de deur opengaat, proberen een centrale plek in te nemen om paraat te staan voor de minuut waarin ze foto’s kunnen maken.
Net zo snel als het begint is het weer voorbij. De kandidaten lopen de coulissen in om zich op te maken voor hun echte entree, en wij worden de zaal uit gebonjourd om een paar uur te wachten tot de gekte begint. Journalisten knabbelen op hun kaasjes, hummustoastjes en meloenschijfjes. Camera’s worden getest, verslaggevers controleren hun haar, verschillende lichten worden uitgeprobeerd voor de interviews naderhand. Daar draait het allemaal om.
Surrogates
Na het debat komen verschillende surrogates de zaal binnen, en direct klonteren alle aanwezige mediamensen zich om hen heen samen. Mensen proberen zich door de barrière heen te persen om camera’s en opnameapparatuur in de mond van de ongelukkige politicus te stoppen, die onderwijl probeert kritische vragen te beantwoorden.
De hiërarchie is duidelijk: de surrogate van kansarme Pete Buttigeig krijgt aandacht totdat Nina Turner, die Bernie Sanders vertegenwoordigt, tevoorschijn komt. De kandidaten laten zich niet zien, Tom Steyer daargelaten. De grote jongens en dames komen langs in de mobiele studio van CNN, waarna ze snel weer naar buiten worden geleid terwijl journalisten proberen een vraag te stellen. Geen enkele blijft staan om een antwoord te geven.
En binnen een uur is ook dit feestje weer voorbij. De citaten zijn verzameld, de verslagen zijn al gepubliceerd – deelnemers krijgen praktisch direct een transcriptie van elk deel van het debat – en de hapjes zijn opgeruimd. Veel mensen lopen langs de rekken met voorverpakte snacks en stoppen hun jaszakken vol met M&M’s en granolarepen. De draagbare studio’s worden ingepakt en afgeladen. Als artikelen zijn uitgetypt mag iedereen weer naar huis.
Meer lezen? Voor Emma.nl bracht ik verslag uit van het leven als vrijwilliger voor de Bernie Sanderscampagne. Op de website vind je ook een kleine portretserie. Voor meer foto’s kun je me volgen op instagram.